«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό, από το νόμο ως μέσο αρπαγής»

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό, από το νόμο ως μέσο αρπαγής»

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό, από το νόμο ως μέσο αρπαγής»

Δριμεία επίθεση στην κυβέρνηση και τον υπουργό Οικονομικών, Χρήστο Σταϊκούρα, εξαπέλυσε, απόψε, από το βήμα της Βουλής, ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, Γιάννης Αμανατίδης, τονίζοντας πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό για την κοινωνία, από την χρήση του νόμου ως μέσου αρπαγής.

«Πώς ορίζεται η νόμιμη αρπαγή;» ρώτησε «Αρκετά απλά», όπως είπε.

«Παρατηρείς αν ο νόμος παίρνει από κάποιους αυτό που τους ανήκει και το δίνει σε άλλους, στους οποίους δεν ανήκει. Παρατηρείς αν ο νόμος ωφελεί έναν πολίτη σε βάρος κάποιου άλλου, κάνοντας ό,τι ο πολίτης ο ίδιος δεν θα μπορούσε να κάνει χωρίς να διαπράξει έγκλημα.

Το νομοσχέδιό σας, λοιπόν, το χαρακτηρίζω σαν «νόμιμη αρπαγή».

«Δεν είστε ο αδύναμος κύριε Σταϊκούρα, στη Βουλή των Πεντακοσίων» είπε στον υπουργό της ΝΔ, που επικαλέστηκε τον «Λόγο υπέρ Αδυνάτου» του Λυσία, στο νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των οφειλών και την παροχή δεύτερης ευκαιρίας και κατά του οποίου, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας.

Παρακολουθείστε το βίντεο της ομιλίας κι ακολουθεί ολόκληρη η τοποθέτηση του Γιάννη Αμανατίδη από τα Πρακτικά της Βουλής.

«Καταλαβαίνω από τις πρώτες τοποθετήσεις την αδυναμία και την αμηχανία ειδικά του Υπουργού Οικονομικών, αλλά και των ομιλητών, έτσι ώστε να υπερασπιστούν έναν νόμο-έκτρωμα, ο οποίος καταργεί την προστασία της πρώτης κατοικίας. Ακόμα και το ευάλωτο νοικοκυριό αφού χάσει το σπίτι του, θα μπορεί να το νοικιάσει για δώδεκα έτη -αν έχει καθυστέρηση τριών ενοικίων, θα γίνει έξωση- και για να το επαναγοράσει, θα πρέπει να πληρώσει τις μηνιαίες δόσεις μέχρι που είχε «κοκκινίσει» το δάνειο, τα μισθώματα των δώδεκα ετών και την εμπορική αξία του ακινήτου στο τέλος της 12ετίας.

Και ο πτωχευμένος πολίτης, εφόσον έχει εισοδήματα πέρα από τα 611 ευρώ, τότε αυτά θα πηγαίνουν στους πιστωτές.

Για αυτό, άλλωστε, και η απέλπιδα αναπαραγωγή fake news, τα οποία όταν έγιναν, αναγκάστηκαν να τα πάρουν πίσω. Και εννοώ αυτό που ακούστηκε για την κυρία Βαλαβάνη. Και καλώ τον κ. Λιβανό να το πάρει πίσω, γιατί ουδέποτε η κυρία Βαλαβάνη έβγαλε χρήματα έξω και το σχετικό δημοσίευμα πάρθηκε πίσω.

Ο κ. Σταϊκούρας επικαλέστηκε τον λόγο του Λυσία «Υπέρ Αδυνάτου». Μόνο που, κύριε Σταϊκούρα, δεν είστε ο αδύνατος που πάνε να του πάρουν το επίδομα και έτσι παρουσιάστηκε στη Βουλή των πεντακοσίων, ο τότε Αθηναίος. Εσείς είστε ο κατήγορος που αυτή τη στιγμή, με αυτό το νομοσχέδιο, προσπαθείτε να πάρετε τη συνολική περιουσία και, μάλιστα, να μην προστατέψετε την πρώτη κατοικία.

Ποια είναι η κατάσταση και γιατί τώρα; Όταν έχεις μια γενικευμένη υγειονομική κρίση -την επιδημία- έχεις μια οικονομική κρίση -το χάσιμο δουλειών- αλλά και μία εθνική κρίση, τότε δεν μπορείς παρά να παίρνεις τα μέτρα εκείνα τα οποία θα απαλύνουν, ουσιαστικά, την κρίση αυτή, την οποία βιώνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Ήταν, όμως, το κερασάκι στην τούρτα. Και σας το λένε όλοι -χθες βγήκε η έκθεση του Ινστιτούτου Ερευνών της ΓΣΕΕ- οι επαγγελματικοί φορείς. Κανένας φορέας στην Επιτροπή δεν υπερασπίστηκε το νομοσχέδιο, ακόμη και ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ο κύριος Βερβεσός.

Κύριε Υπουργέ, δεν μπορεί να επιβληθεί σε μια κοινωνία μεγαλύτερο κακό από τη χρησιμοποίηση του νόμου σαν μέσο αρπαγής.

Πώς ορίζεται η νόμιμη αρπαγή; Αρκετά απλά. Παρατηρείς αν ο νόμος παίρνει από κάποιους αυτό που τους ανήκει και το δίνει σε άλλους, στους οποίους δεν ανήκει. Παρατηρείς αν ο νόμος ωφελεί έναν πολίτη σε βάρος κάποιου άλλου, κάνοντας ό,τι ο πολίτης ο ίδιος δεν θα μπορούσε να κάνει χωρίς να διαπράξει έγκλημα.

Το νομοσχέδιό σας, λοιπόν, το χαρακτηρίζω σαν «νόμιμη αρπαγή». Και όταν η αρπαγή γίνεται τρόπος ζωής για μια ομάδα ανθρώπων σε μια κοινωνία, με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσουν ένα νομικό σύστημα που την νομιμοποιεί και έναν ηθικό κώδικα που την επιβραβεύει.

Κύριε Υπουργέ, δεν είναι δικά μου λόγια. Τα δανείστηκα. Είναι από έναν φιλελεύθερο οικονομολόγο, τον Φρεντερίκ Μπαστιά. Και τονίζω το «φιλελεύθερος», γιατί η πολιτική που κάνετε εσείς είναι νεοφιλελεύθερη. Ο Φρεντερίκ Μπαστιά είχε πει, ότι ο νόμος είναι δίκαιος μόνο όταν περιορίζεται στην προστασία της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας του ατόμου. Έζησε τον 19ο αιώνα.

Εδώ εσείς δεν κάνετε ούτε αυτό, που οι ίδιοι οι θεωρητικοί σάς λένε, την προστασία της περιουσίας του ατόμου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά την άποψή μου, ο συνδυασμός της ταξικής μεροληψίας και ιδεοληψίας με την πολιτική κώφωση και τύφλωση, αλλά και η αλαζονεία της σημερινής Κυβέρνησης, οδήγησε στο σημερινό νομοθέτημα -αυτό που είπα στην αρχή- της νόμιμης αρπαγής, που οδηγεί στην απώλεια όλης της περιουσίας του οφειλέτη, αλλά και της μελλοντικής του.

Η πολιτική σας συνεχίζει να κάνει, όπως έκανε και πριν από το 2015, τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.

Τι χρειάζεται, κατά την άποψή μου; Χρειάζεται μια νέα πολιτική έτσι όπως την εκφράσαμε μέσα από τα προγράμματα «Μένουμε Όρθιοι» Ι και ΙΙ, αλλά και τις τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Για να είναι οι Έλληνες νοικοκύρηδες στο σπίτι τους και όχι νοικάρηδες.

Και δύο λόγια για την Παιδεία, κύριε Υπουργέ, γιατί υπερασπιστήκατε και το έργο, αυτό. Πώς μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι όταν γνωρίζετε ότι στο 80% των τάξεων, των τμημάτων, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα υπάρχουν πάνω από είκοσι μαθητές, είκοσι πέντε με είκοσι επτά;

Και βεβαίως δεν σας είπαμε με μαγικό ραβδάκι να διπλασιαστούν οι αίθουσες.

Τι μπορείτε να πείτε όμως; Οι δήμοι, οι διευθύνσεις, οι σύλλογοι διδασκόντων μπορούν να σχεδιάσουν ανά δήμο, ανά σχολείο, εκεί όπου είναι δυνατόν το σπάσιμο των τμημάτων, αλλά και να βρουν χώρους. Το Υπουργείο Παιδείας έπρεπε να είχε κάνει ένα απλό πράγμα: Να εγγυηθεί ότι θα πάνε όλοι οι εκπαιδευτικοί, που ακόμα έχουμε χιλιάδες κενά, και να πάνε όλοι οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι θα χρειαστούν για τα επιπλέον, όπως και το βοηθητικό προσωπικό. Όμως, δεν το κάνετε.

Εμείς θέλουμε να μένουμε ασφαλείς, αλλά με μέτρα τα οποία θα βοηθούν την ίδια την κοινωνία. Εσείς δεν ξέρω για ποιον κρατάτε τα πολεμοφόδια. Πολύ φοβάμαι ότι θα μείνετε, στο τέλος, από πολεμιστές. Θα κρατήσετε τα πολεμοφόδια, αλλά δεν θα έχετε πλέον πολεμιστές.

Ελπίζω ότι αυτό δεν θα συμβεί, ότι ο κόσμος, ήδη, έχει αρχίσει και αντιδρά, κύριε Υπουργέ, και δεν θα σας αφήσει, τουλάχιστον, σε αυτόν τον νόμο. Γιατί πρέπει να πείτε για αυτόν τον νόμο. Δεν λέτε κάτι.

Ακούσαμε για τον ΣΥΡΙΖΑ τι έκανε. Νομίζω, όμως, ότι το επόμενο διάστημα δεν θα μπορέσετε να ξεφύγετε. Οι φωτοβολίδες πραγματικά θα μείνουν φωτοβολίδες όσο δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα. Εδώ, όσο κινδυνεύει η πρώτη κατοικία να ξέρετε ότι αυτό- το δικαίωμα της προστασίας- θα το υπερασπιστούμε μέχρι το τέλος.

Να είστε καλά».

Close